Η ιστορία ειναι αληθινη και ο λόγος ειναι προφανής! Οι δικές μας πιπεριές ονομαζονται πιπεριες Φλωρίνης γιατι …

ΟΙ πιπεριές πρωτοήρθαν στην Ευρώπη λιγο μετα το ταξίδι του Κολόμβου στην Αμερική.

Οι πιπεριές έφτασαν περίπου εκατό χρόνια αργότερα στην Ελλάδα. Στα μέρη μας έφτασε στα χρόνια της τουρκοκρατίας, ίσως στα τέλη του 17ου αιώνα. Η γεύση της αγαπήθηκε από όλους και γρήγορα δέθηκε στην ντόπια γαστρονομία.

Φλώρινα, Πρέσπες, Βέροια, Αριδαία και Κοζάνη υποδέχτηκαν τον καινούριο εξωτικό τότε καρπό. Εκεί όμως που ευδοκίμησε η συγκεκριμένη πιπεριά και προσαρμόστηκε στις εδαφικές και κλιματολογικές συνθήκες ήταν τα φημισμένα για την ευφορία τους χώματα της Φλώρινας.

Μέχρι το 1950 η κόκκινη πιπεριά σε σχήμα «Δ» είχε εξελιχθεί σε σημαντικό προϊόν της περιοχής, ωστόσο το 99% της παραγωγής προοριζόταν για ξήρανση. Πρέπει να σημειώσουμε ότι όλα τα είδη της πιπεριάς δεν μπορούν να αποξηρανθούν. Τέλος, οι περισσότερες πιπεριές που εμφανίζονται Φλωρίνης δεν είναι παρά παραλλαγές του πραγματικού είδους. Οι αληθινές πιπεριές Φλωρίνης αρχίζουν να κοκκινίζουν μετά τις 15 Αυγούστου, μέχρι τότε είναι πράσινες. Η καλλιέργεια τους έχει στρεμματική απόδοση πέντε φορές μικρότερη από τις παραλλαγμένες, οπότε δεν θεωρούνται και εμπορεύσιμες.

Οι πιπεριές Φλωρίνης αποτελούν εδώ και χρόνια το καθιερωμένο τοπικό έδεσμα της ομώνυμης περιοχής και αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινής διατροφής των κατοίκων της.

«Πιπεριές Φλωρίνης» ακούς παντού και εννοούν τις κόκκινες μακρόστενες και χοντρές πιπεριές, που πουλιούνται σε όλες τις λαϊκές της χώρας και στα μανάβικα. «Πιπεριές Φλωρίνης» και πόσοι άραγε Φλωρινιώτες γνωρίζουν την ιστορία τους;

Κόκκινες πιπεριές υπήρχαν από παλιά, αλλά οι «Πιπεριές Φλωρίνης» έχουν μια άλλη, δική τους ιστορία.

Στην δεκαετία του 1920 λειτούργησε στη Φλώρινα Γεωργοκτηνοτροφικός Σταθμός και Σταθμός Γεωργικών Βελτιώσεων, με Νομογεωπόνο τον Ιωάννη Κοντόπουλο.

Στην αρχή βρισκόταν μεταξύ της Φλώρινας και της Πρώτης, και λίγο αργότερα μεταφέρθηκε στο σημερινό Φυτώριο της Γεωργικής Σχολής, όπου στεγάζονται τα ΤΕΙ. Ο Κοντόπουλος ήταν ένας προικισμένος ερευνητής γεωπόνος, ο οποίος βελτίωσε την ποικιλία της παλιάς κόκκινης πιπεριάς. Από το Φυτώριο πήραν σπόρο όλοι οι χωρικοί του νομού Φλώρινας και καλλιέργησαν αυτήν την κόκκινη πιπεριά του Κοντόπουλου, η οποία τότε δεν είχε κανένα ιδιαίτερο όνομα. Οι πιπεριές δεν ξεπέρασαν τα όρια του νομού, επειδή τότε το εμπόριο των οπωρολαχανικών γινόταν σε τοπικό επίπεδο. Αργότερα όμως, μετά το 1950 οι μεγαλομανάβηδες της Φλώρινας πήγαιναν με το τρένο και με μικρά φορτηγά αυτοκίνητα στα χωριά της Θεσσαλονίκης και ψώνιζαν πρώιμα κηπευτικά προϊόντα. Προς το τέλος του καλοκαιριού φόρτωναν όψιμα κηπευτικά από την Φλώρινα και τα πουλούσαν στην Θεσσαλονίκη. Τότε γνώρισαν αυτή την ποικιλία της πιπεριάς οι Θεσσαλονικείς και επειδή ερχόταν από τη Φλώρινα, ονομάστηκαν «Πιπεριές Φλωρίνης».

Τα τελευταία χρόνια όμως ο σπόρος μετανάστευσε και βρήκε γόνιμα εδάφη και σε άλλες περιοχές της βόρειας Ελλάδας. Η ονομασία όμως, «Πιπεριά Φλωρίνης», παρέμεινε για να θυμίζει τον αρχικό τόπο προέλευσής της, την Φλώρινα